urumbamba start project

Zaterdag 28 februari Cusco - Urumbamba Project.

Vanmorgen berekend wat voor afstand we hebben afgelegd door Chili, Argentinië, Peru en de Falkland eilanden. Vanaf Startpunt Punta Arena in Chili tot onze eindbestemming Urubamba in Peru kwamen we op 10.800 km. Zonder de binnenlandse vluchten binnen de Falkland eilanden. Hiervoor hebben we vier vluchten, Brussel- Puntas Arenas niet meegerekend, tien busreizen en drie maal autohuur nodig gehad. We schrokken van de enorme afstand.
Vanmorgen nog even door Cusco gewandeld voor Wimmie ons kwam ophalen, een grote, slanke, vriendelijke vrouw met lang zwart haar. Ze woont nu zes jaar in Peru en is getrouwd met Raymi een Peruaan. In de Nederlandse tijd woonde ze in Drachten en werkte bij de Rabobank.
Met haar in een gedeelde taxi de richting van Urubamba gereden. Ongeveer vijftig km. van Cusco en een goed uur rijden. Vanuit de stad werd het steeds rustiger en reden we door de groene bergen vol met gewassen en koolzaad, vele zwarte varkens en koeien passeerden onze ogen. Het is mooi groen en het is nu regentijd dus het weer zal variëren van fris tot warm.
In Cusco aangekomen liepen we naar "ons" verblijf de komende maand. Een huis met vier slaapkamers een keuken en zitgedeelte met klein, eenvoudig dakterras.
We hebben een grote slaapkamer gekregen met eigen badkamer ziet er allemaal goed uit. Het plaatsje Urubamba is nog puur en nog niet beïnvloed door het massa toerisme, daarbij ligt het in een dal van de heilige Incavallei op 2835 meter hoogte prima verscholen door de groene Andes reuzen. Urubamba is genoemd naar de plaatselijke rivier die langs het plaatsje stroomt. In het huis verblijven nog twee Nederlandse studenten die aan hun laatste week gaan beginnen, leuke meiden Loes en Wieteke die voor het eerst van hun leven een grote reis maken van vijf maanden.
We werden door Wimmie uitgenodigd om te gaan eten in een visrestaurant. Hier kregen we een lekker visgerecht voorgeschoteld met een specifiek Peruaans rauwe vis gerecht en sap van zwarte maiskolven ( chichica morada) Beide smaakten goed. Daarna is Wimmie met ons door het dorp gelopen om belangrijke zaken aan te wijzen, waar de Spaanse les is, de beste winkels, de pinautomaat, wasserij etc. ( Helaas was de stroom vanochtend uitgevallen maar om 19.30 uur sprong het licht weer aan )
Nadien terug naar ons huis gegaan om wat inkopen te doen en voor Petra heel belangrijk ze kan heel de tassen en koffer uitpakken. Zalig toch om een maand op een zelfde stekkie te zitten en alles te kunnen uitpakken en laten liggen zonder weer te verkassen. Ook al hebben we met z'n tweeën heerlijk rondgereisd de afgelopen twee maanden zonder noemenswaardige problemen.
We komen goed van pas op het project, we starten op maandag en we hebben begrepen dat er in het nieuwe onderkomen nog veel moet gebeuren. De bedoeling is dat het op 18 maart geopend wordt. Maandag a.s. starten we met 14 dagen Spaanse les gedurende anderhalf uur en maken we kennis met het project. We laten ons blij verrassen.
Onze Eerste indruk is goed, het plaatsje Urubamba is rustig gelegen en mooi in het groen en Wimmie en Raemy die goed voor ons zorgen op afstand.
Daarbij hebben we een fijn koffieadres gevonden waar we deze maand van de lekkerste dingen kunt genieten. Een goede start dus.

Zondag 1 maart Urubamba

Deze ochtend het plaatsje verkend, het gevaar is als je de deur uitstapt sta je meteen op straat. Waar je uit moet kijken om niet omver gereden te worden door een Tuk Tuk motor of brommer. Deze rijden hier tientallen rond en een regel is duidelijk hun hebben altijd voorrang!, Een geluk ze claxonneren nog als ze eraan komen dus je kunt nog tijdig wegspringen.
Nadien de lokale markt bezocht hier komen vanuit verschillende windstreken de boeren hun producten aanbieden en er is een ruim assortiment. Aardappelen in verschillende soorten, boontjes, erwten, sla, tomaten, ui, Peruaanse groenten zoals paarse mais en vele andere soorten inheemse groenten en fruit. Ook wordt er in de "grasstraat" verschillende bundels met gras verkocht voor het vee. De markt blijft altijd leuk om te beleven, vooral als er alleen maar lokale mensen rondlopen. Verder zijn de winkels van de zelfde soort in een straat gevestigd b.v de kappers bij elkaar, de bouwartikelen bij elkaar, ijzerwaren bij elkaar.
Trouwens nog de kapper bezocht voor vijf Sol dus € 1,60 werden mijn wilde lokken verwijderd. Wel opvallend liggen er nu grijze lokken tussen de gitzwarte haren.
Samen nog nog naar het kerkhof gelopen waar vele mensen de graven weer aan het bijwerken waren met harken, schoon wassen en verse bloemen neerzetten, de doden worden hier nog respectvol geëerd. Onze weg vervolgd en doorgelopen de pas in waar de boeren op het land aan het werken waren, door een droog voorjaar is de oogst enkele weken naar achteren geschoven met als gevolg dat er nog veel gewassen op de velden staat.
In de middag gaan we Peruaanse kookles krijgen van Wimmie en Raymi samen met onze andere medebewoners Loes en Wieteke beiden uit Tilburg. Dus een Brabantse aangelegenheid.
Trouwens elke woensdagavond hebben we salsa les dus onze heupen worden weer losjes hopen we?
Om 12 uur stonden we bij Wimmie op de stoep en het recept en gerechten lagen al klaar, we zouden een puur Peruaans gerecht gaan maken.
Ze woont in een ommuurde tuin vol met fruitbomen en hanen heel veel hanen. Haar man Raymi heeft namelijk als passie hanengevechten en fokt allemaal hanen voor deze hobby. Deze "sport " is immens populair in Peru, Bolivia, Chili, Brazilië, Argentinië en een goede vechthaan kan wel € 25 tot 30 duizend opbrengen. De hanen die hij had hebben het vechten van natura in het bloed, als jong kuikentje vechten ze al. De kunst is om de beste haan te fokken, dus een serieuze aangelegenheid met het geven van de juiste voeding, vitaminepreparaten etc. De hanen worden voor aanvang gewogen en deze vechten dan in hun categorie een wedstrijd van 8 minuten. Dan is er winst, verlies of gelijkspel.
Samen het gerecht bereid en met smaak opgegeten, alleen de porties zijn bijzonder groot dus bijkomen is noodzakelijk. Hier is de gewoonte om in de middag te eten, daarom duurt de siësta wel langer. We hebben meteen tickets geboekt voor ons laatste weekend om de Machu Picchu te gaan bewonderen, zowel de trein als toegangstickets de Trail lopen kon niet meer omdat deze al is volgeboekt tot juni a.s. De rest van de weekenden kunnen we in de omgeving nog veel bewonderen dus we komen niets te kort.

Maandag 2 -3-15 Urubamba 1e dag Spaanse les en Project.

Zo onze eerste dag gaat beginnen van de Spaanse les en het project bezoeken. om 8.30 uur stonden we bij het centrum waar de les werd gegeven, door Jun ( spreek uit als: Goen) Carrizo uit Argentinië. We kregen privéles van 11/2 uur. We begonnen bij de basis en konden wat we thuis geleerd hadden prima gebruiken. Er is een regel, er wordt alleen maar Spaans gesproken. Op een vrolijke en duidelijke manier met wat humor probeerde hij ons de Spaanse taal bij te brengen. De tijd vloog om en voordat we het wisten was het 10 uur. Daarna terug naar huis om klaar te maken voor het project. Wimmie en Raymi zouden ons de 1e keer begeleiden om samen kennis te maken. We stapten op in een busje waar je in en uit kan stappen als je maar wilt voor 1 Sol ( Peruaanse munteenheid) werden we naar onze uitstapplaats gebracht. Het was een ritje van een 20 tot 25 minuten voor we bij de brug arriveerden. We kwamen bij een klein gehucht genaamd Quinco, de brug over, waar je de Urubamba rivier oversteekt. Na een prachtige wandeling langs de rivier door velden en gewassen kwamen we 20 minuten later bij het project aan. Er stond een mooi nieuw onderkomen wat geheel leeg was maar waar men druk doende was om de boel schoon te maken, zowel binnen als buiten. We zagen dat er nog veel werk te verrichten viel voor ons maar het nieuwe gebouw viel ons mee. Keurig neergezet in een bergachtige omgeving. Ze zitten nu in de overgangsfase van het gedeeltelijk vernielde huis naar het nieuwe onderkomen wat natuurlijk veel op en neer reizen met zich mee brengt.
Met Wimmie overlegd of zij ideeën had om het aan ons gegeven geld goed te besteden. Ze gaf dezelfde tip als Petra en ikzelf met elkaar hadden afgesproken. Eerst een week afkijken en dan overleggen met het echtpaar wat men kan gebruiken.
Iets over het project, dit wordt vanuit een bijbelse overtuiging aangestuurd met Hector en Maritza als dagelijkse leiding. Wel met die aantekening dat ze vonden dat ze wat voor hun medemens moesten doen en hebben enkele jaren geleden besloten om zich in te zetten voor deze jongens. Ze leven en helpen deze jongens 24 uur per dag en wonen continu met 30 jongens om zich heen van 7 tot 18 jaar. Deze jongens zijn door justitie bij hun ouders weggehaald om verschillende redenen.
Zelf hebben Maritza en Hector twee kinderen van 6 en 10 jaar oud.
We werden hartelijk ontvangen door de jongens en het echtpaar, de kokkin en kregen trots een rondleiding door het nieuwe onderkomen. Nadien hebben we met enkele kinderen anderhalf uur maiskorrels gepeld voor het middageten, voor dertig jongens is er heel wat mais en eten nodig om de magen te vullen.
Marcello de jongste en dapperste van het stel nam me mee en liet sprinkhanen, spinnen, torretjes etc. zien en gaf overal de Spaanse woorden voor als ik er naar vroeg.
Nadien hebben we samen gegeten, vooraf werd door een van de jongens gebeden en met z'n alle kort gezongen.
Ze hadden van andere vrijwilligers twee voetbalspellen gekregen maar van een van de spellen was er al een stang gebroken. We hebben besloten deze mee te nemen en een nieuwe te kopen. Na overleg met Maritza gaan we morgen starten met alles schoonmaken kamer voor kamer zodat men deze kan inrichten ( groot woord). Om 15 uur zijn we terug gereisd naar Urubamba en hebben daar inkopen gedaan. Partij schoonmaak spullen aangeschaft naar de smid geweest om de stang te laten lassen
( er wordt hier niets weggegooid, maken dus!)
Morgen zijn de leiding en jongens in het oude huis maar wij gaan dus beginnen aan het nieuwe huis.
We hadden al meteen enorme waardering voor Maritza en Hector je zag al meteen dat dit mensen met een goed hart zijn en soms te bescheiden om wat te vragen. Wij hebben er een goed gevoel aan over gehouden en hopen dat dit zich zo voort zal zetten.