maandag 16-3 tot woensdag 18-3

Maandag 16 tot vrijdag 20 maart Project Huchy Cosqo.
Deze morgen voor het eerst geen Spaanse les dus wat relaxter kunnen doen. Petra had aardbeien plantjes voor Maritza gekocht omdat deze 8 maart j.l jarig is geweest en in Lima zat voor bijscholing. Ze had het leuk verpakt met een passende tekst.
We hadden om 10 uur afgesproken want gisteren zouden ze terugkeren naar huis, dus wat voorbereidingen getroffen. Wimmie kwam langs om de boodschappen te brengen en vertelde dat het echtpaar vandaag in de middag pas terug kwam. Ze hadden een vlucht later genomen omdat ze nog enkele dingen moesten regelen.
We besloten om dan maar inkopen te doen en het spel Kat en muis te gaan maken, het hout hadden we al eerder gekocht maar spijkers, houtlijm, verf etc nog niet. Dus dit alles aangeschaft en nog enkele toiletemmers voor in het nieuwe huis.
Petra is naar het oude huis gegaan en heeft de kokkin geholpen bij het voorbereiden van de middag maaltijd. Voor 30 jongeren de erwten polen, maïskorrels ontdoen van hun vlies en aardappels schillen is een groot karwei en dit komt dagelijks terug. Er wordt dan ook hard gewerkt door de kokkin en enkele jongens.
Rond 13.30 uur komen de jongens binnen druppelen van school en om 14.30 uur wordt er gegeten. Ikzelf heb de gehele dag geknutseld om het spel klaar te krijgen en dat is gelukt, Petra heeft het nog een verfje gegeven en men kan weer een spel spelen.
Rond 17 uur naar de smid want de goals zouden klaar zijn, maar Wimmie had al aangegeven eerst maar te gaan kijken of ze daadwerkelijk klaar zijn, voordat je vervoer regelt. Daarbij niet betalen als er geen product is, inderdaad hij was aan de eerste goal bezig had de punten aan elkaar gelast , diende nog rondom af te lassen. Nee, morgen zouden ze klaar zijn!! Dinsdag toch maar weer eerst gaan kijken ......
De traditionele Peruaan en mensen vanuit de dorpen en gehuchten dragen kleding met de prachtigste kleuren vaak ook met een bijpassend hoofddeksel. Daarbij worden de goederen en kinderen in kleurige doeken mee gedragen. Want men soms meesjouwt naar huis hun draagdoeken vol met goederen , grote dozen, balen etc.
Het is geweldig om deze mensen te zien en elke streek heeft zijn eigen klederdracht. We Vragen ons wel af of er over 20 jaar hier in Peru nog wel deze hoeveelheid aan klederdracht te zien zal zijn, want de huidige jeugd gaat modern, westers gekleed voorzien van mobiel en andere geluidsdragers.
Aangezien de gemiddelde Peruaanse jongeren nog geen computer of laptop in eigen bezit hebben, puilt het hier in het dorp uit van de internetcafe's waar het stampvol zit met jeugd die hier hun spelletjes komen spelen. In onze straat al zijn er zeker 8 internetcafe's.

Dinsdag 17 maart.
We lopen naar het oude jongenshuis in de verondérstelling dat Maritza en Hector er zijn. Maar die moesten nog iets regelen in Cusco. Jan heeft Hector gebeld en heeft afgesproken dat hij het kiezelpad bij het nieuwe huis alvast vlak legt. Ongeveer 15 kuub zand en grind dient er verzet te worden de helft hiervan is al weggewerkt. Daarvoor een nieuwe schop aangeschaft want deze had men niet.
Petra blijft mee helpen koken voor 30 jongens, wat een werk.....
Om 10.30 uur begonnen met voorbereiden, aardappels schillen, tuinboontjes polen en omdat het grote bonen zijn ook de bonen zelf nog van het vliesje ontdoen. Maiskolven polen etc. Op een gegeven moment was het gas op, de gasman gebeld, binnen 15 min is er dan een nieuwe gasfles. Om 14.00 uur zou Jan terug zijn om te eten, we waren net zelf mayonaise aan het maken wat maar niet lukte. Jan wist het nog wel dus deze heeft voor 30 jongens mayonaise gemaakt. 6 eieren ( hueves),verse lemon geperst, zout, wat azijn en veel aceite ofwel olie.
Om 15.00 uur eten. eerst een maaltijdsoep, dan heb je eigenlijk al gegeten en dan een groot bord pasta met een paar schijfjes komkommer en zoete thee na. We konden het echt niet op. daarna nog tot 16.30 afgewassen.
We beginnen het dorpje op ons duimpje te kennen, lopen zonder na te denken rond en gaan naar de markt boodschappen doen of we dit al jaren gewend zijn.
Zo ken je ook bepaalde signalen zoals een lange stok met een rode plastic zak erom heen, die langs de weg staat. Dit houd in dat je hier vers mais bier kunt verkrijgen.
We komen regelmatig langs de plaats waar de porters (dragers) van de Inca Trail ( de meest bekende 4 daagse wandelroute van Zuid- Amerika naar de Machu Picchu ) hun spullen schoonmaken en opnieuw inpakken. Hier zie je dan tientallen mensen hun spullen schoon wassen in hetzelfde kleine stroompje, tenten, jassen, ondergoed, tafels, krukken, potten, bestek, borden etc. etc. en dit allemaal tegelijk. Als je de fiducie hebt dat het allemaal even schoon is kun je er wel een vraagteken bij plaatsen. Het maakt ook niet uit of je veel,of weinig betaald voor je trekking, op deze plek wordt van alle organisaties hier alles weer voorbereid.
Zelf wen je, beetje bij beetje, aan de tuk tuk brommers die hier tientallen rondlopen, altijd claxonnerend door de straat, regelmatig vervloek ik ze wel want ze menen altijd de baas te moeten zijn op de weg, daarbij als voetganger heb je hier al helemaal geen rechten, dus oppassen geblazen. Maar uit het straatbeeld zijn deze tuk tuk brommers hier niet weg te denken.
Wisten jullie dat Peru in het bezit is van een enorm groot gasveld waar men decennia lang gebruik van kan maken, hopelijk wordt de politieke situatie wat stabieler en wordt de corruptie de kop ingedrukt. Dit zijn factoren die de welvaart binnen dit prachtige en grote land kunnen beïnvloeden. Ook het verschil tussen arm en rijk is nog erg groot, wel komt er een grotere groep middeninkomens die wat meer te besteden krijgen.

Woensdag 18 maart.
Vanmorgen werden we al vroeg gebeld door de ijzerboer die liet weten dat de goals opgehaald diende te worden. aangezien Dhr. ook niet zijn afspraken nakwam gaven we aan dat we in de loop van de ochtend wel langs kwamen. Maar na een uur belde hij weer. Medio Hora (half uur ) gaven we aan dus wij met de tuk tuk naar Hector gereden. Hem de situatie uitgelegd en of hij voor ons wilde bellen. Afgesproken werd dat hij over een uur de goals zou ophalen. Eerst met hun naar het nieuwe huis waar er van alles geregeld moest worden. Maritza en Hector spraken hun lof en dank uit voor het vele werk wat we gedaan hadden bij hun afwezigheid, ze waren blij verrast met wat ze aantroffen in het nieuwe huis. Met Mucho gracias, mucho gracias werd regelmatig bedankt en een applaus van alle aanwezigen.
Toen met de bus van Hector en enkele jongens naar de ijzerboer, daar aangekomen werd alles nog kritische bekeken en kleine aanpassingen gedaan. Hector gaf aan dat hij voor het gevraagde geld wel wat steviger materiaal had verwacht. Maar de man had naar Hector uitgesproken dat wij Gringo's ( blanken) waren met veel geld, wat Hector zeker niet vrolijk stemde. Maar hoe te vervoeren, de jongens werden op pad gestuurd voor een tuktuk met laadbak na enkele ogenblikken arriveerde zij bij de ijzerboer. De goals ingeladen die ver uit de laadbak stak en twee jongens erbij om het zaakje vast te houden. Uiteindelijk werden ze afgeleverd bij het oude huis en worden ze morgen op transport naar het nieuwe huis waar Petra ze van een witte verflaag gaat voorzien.
Wederom de kokkin mee geholpen met voorbereiden van de maaltijd en in de tuin onkruid gewiet.
Samen met Wimmie, Hector en Maritza gegeten, zij had iets voor ons beide gemaakt voor het vele werk. Tijdens het eten gesproken over waarom we dit deden etc.
Ook nog besproken waar we een plaat konden kopen voor het maken van een tafeltennisspel , Hector wist wel enkele zaken die deze verkochten en ook werd er besproken wanneer Petra met Maritza gaat winkelen.
Ze wil nog enkele nieuwe pannen voor in de keuken en graag ondergoed etc. voor de jongens. Daarna nog samen naar de houthandel geweest om een plaat en wat latten te kopen voor het tafeltennisspel.