donderdag 19 en vrijdag 20 maart

Donderdag 19 maart.

Afgelopen nacht alleen maar geregend, de laatste week os het wisselend bewolkt met 20 tot 23 graden in de nachten tegen de 8 graden aan. Hier hoort het in de zomerperiode veel te regenen maar tot nu toe is dit achtergebleven op normaal.
Vanmorgen materiaal meegenomen voor het tafeltennisspel te maken dus weer gepakt en gezakt op zak. Bij het oude huis was alleen de kokkin aanwezig dus wij doorgereisd naar het nieuwe adres. Hier kwamen we bij een gesloten deur aan,wat later bleek, hadden we elkaar gekruist. Toch maar begonnen om de tafel die we gingen gebruiken voor het spel van het blad te ontdoen en het onderframe te schuren en te verven, onder de poten nog nieuwe klosjes gezet. Na 'n uurtje kwam er iemand om de deur open te maken. Samen de underlement plaat op tafelonderstel met lijm en spijkers vastgezet. Morgen gaan we nog schroeven aanbrengen maar we hadden geen boormachine.
Het ziet er al uit als een tafeltennistafel, het bovenblad nog schuren en aflakken daarna nog haken bevestigen om netje in op te hangen.
Terug gegaan naar het oude huis en ondersteuning geboden in de keuken, weer lekker gegeten met de jongens en afgedroogd. Samen met Rene gevoetbald, een klein schoffie met ondeugende oogjes die toch regelmatig contact zoekt, zit in de 4e klas van de lagere school.
later in de middag tijdens het huiswerk maken nog jongens ondersteund met het basis Engels.
Er is een vast ritueel als men om 13.30 uur uit school komt, eerst gaan de schooluniformen uit en de vieze meteen gewassen. Daarna verplicht douchen, let wel in de buitenlucht met koud water. Dan gaat men aan tafel, ieder eet in zijn eigen tempo en mag als hij klaar is van tafel. Het bord, beker en bestek wordt op de keukenbalie gezet. Dan heeft men even vrije tijd en van 15 tot 16 uur is het huiswerk maken met ondersteuning van enkele volwassenen. Het valt op dat niemand mekkert over het eten en daarbij wordt alles opgegeten.
Zelf vinden we het leuk dat we de jongens wat beter leren kennen. Je hebt ondeugende, theatermakers, stille, dominante, terug getrokken jongens eigelijk het zelfde als in Nederland. Sommige willen graag contact en willen wat Engels spreken, spelen, voetballen etc. Eigelijk willen ze allemaal wel eens persoonlijke aandacht of een aai over de bol. Daarbij varieert de leeftijd van 9 tot 18 jaar best een groot verschil. Je wordt een onderdeel van het gebeuren dat merk je ook aan de kokkin waar we regelmatig mee werken, deze vrouw wordt steeds spraakzamer en vraagt steeds meer.
Omdat wij morgen 34 jaar getrouwd zijn hebben we als verrassing de ijscoman uitgenodigd om na de maaltijd schepijs uit te delen voor alle jongens en de leiding. Want een nagerecht wordt hier zelden gegeten, altijd maaltijdsoep en hoofdmaaltijd soms een stuks fruit. Rond 17 uur waren we weer " thuis".

Vrijdag 20 maart. " onze trouwdag".
Vanmorgen elkaar maar gelukgewenst, knap dat Petra het al 34 jaar bij me heeft uitgehouden!
We kregen een telefoontje van Wimmie of we langs kwamen voor het boormachine op te halen. Bij aankomst was Reamy het nog doorsmeren en heeft er voor gezorgd dat het perfect werkt. Samen de gereedschapskist ingedoken en boortjes / bitjes meegekregen. Door hun werden we uitgenodigd om volgende week zaterdag samen bij hen te komen koken. Waarschijnlijk weer een heerlijk Peruaans gerecht.
Met het Kat en Muisspel , Engelse / Spaans woorden op een blad en gereedschap naar het oude huis. We kwamen Hector tegen die binnen een uur terug zou zijn. Maar in Peru is afspraak niet altijd afspraak, men kan tot 2 uur later nog verschijnen. Dus samen met Petra de kokkin weer geholpen, na 'n uur stond Hector alweer paraat. Spullen van hun kinderen in geladen en enkele bedden en ander spul. Met het goed gevulde busje naar het nieuwe huis, daar ben ik verder gegaan om het tafeltennisspel goed en degelijk in elkaar te schroeven. Want bij deze jongens ( Chico's) heeft het toch wel meer te lijden. Voor de steuntjes waar het net in komt hangen heb ik 8 duims spijkers gebruikt omdat de meegeleverde netsteuntjes binnen de kortste keren kapot zijn. Daarnaast hebben we maar 2 setjes gekocht, een voor reserve.
Toen dit klaar was kwam Hector met de lak, want maandag a.s. ga ik hem aflakken, dan drogen, netje aanbrengen en spelen maar!!
Toen de jongens te horen kregen dat in het nieuwe huis een tafeltennisspel stond, waren sommige door het dolle heen,zo blij.
Verder nog kleine dingen gedaan, leuning voor buitenbank klaargemaakt om in elkaar te schroeven, leuning van binnenbankje gelijmd. etc.
Terug gereden want de jongens, die op twee verschillende scholen zitten, worden met het busje opgehaald. De lesdag is van 8 uur tot 13.45 uur.
We zaten met 24 man in een tien persoonsbusje. De politie controleert streng op het dragen van de gordels en serienummers van de auto, maar of je nou 10, of 50 personen in een busje laat zitten, staan en hangen dat is geen probleem voor de veiligheid en wordt als normaal geacht.
Dus naar het middageten, daar werd aan de jongens verteld dat het vandaag onze trouwdag was, er werd voor ons gebeden en als verrassing kwam Maritsa met een grote taart met een kaars en een bosje rozen. Er werd door iedereen uit volle borst Happy Birthday gezongen en kregen een groot en gemeend applaus van de kinderen en leiding. Om stil van te worden!! Hier is de traditie dat beiden een stuk uit de taart moeten bijten dit dus maar gedaan. Onze gezichten zaten onder de taart en dat bracht de nodige hilariteit.
Petra nam nadien het woord en vertelde in het Spaans over onze trouwdag en dat we als verrassing om 15 uur de ijscoman hadden besteld. Dus er werd snel gegeten maar om 15 uur geen ijscoman, 15.15 uur nog geen ijscoman. Met Hector en Maritsa overlegd waarop zij antwoord: "hij kan goed morgen komen".
Beloofd is beloofd , wij met z'n tweeën naar de winkel tegenover het jongenshuis en 33 ijsjes gehaald. Petra heeft ze rondgedeeld en het was een machtig gezicht hoe een ieder zat te smullen van hun ijsje.
We werden vele malen bedankt, hebben de afwas verder nog afgedroogd en zijn nadien met 2 stukjes taart en de rozen op huis aangegaan.
De rest hebben we achtergelaten voor de jongens en de leiding, al was het de bedoeling dat wij de gehele taart zouden meenemen. Maar zo heeft iedereen wat.
Dit was, op onze trouwdag en 25 jarig huwelijksfeest na, de leukste verrassing op onze jubileumdag.
Samen op het terras met het zonnetje in de rug nog een koud pilske gedronken op hopelijk nog vele, goede en gezonde jaren.
in de buurt van Urubamba waar wij verblijven is in de vallei. een groot internationaal vliegveld gepland en de grondaankoop is al in volle gang. Dit omdat in dit gebied het toerisme een belangrijkste bron van inkomsten is, wil men hier een groot internationaal vliegveld hebben met directe verbindingen. Maar dit heeft grote gevolgen voor de natuur en de rust in deze regio, daarbij is de grondprijs in deze regio supersnel gestegen tot wel een paar honderd dollar per vierkante meter. Met als gevolg dat de bevolking hier met hun karig loon weinig kan inbrengen tegen de projectontwikkelaars die nu dollars zien in deze streek.
Over enkele jaren zul je in deze prachtige, groene vallei vliegtuigen over zien razen. Waardoor de huidige rust totaal verdwenen is. Welvaart heeft zijn prijs.