Argentinie
Door: jan en petra
31 Januari 2015 | Argentinië, El Calafate
Dinsdag 27 en woensdag 28 januari. Argentinie, El calafate
Op naar ons 3e land van onze reis. Het land van Maxima dus Argentinië. Met de bus om 8.30 uur vertrokken voor een 5 uur durende bustocht. De reis verloopt spoedig alleen de douaneformaliteiten is een langdurige kwestie. Formuliertjes in vullen etc. en stempelen maar. we kwamen in El calafate aan, een welvarend toeristische stadje wat leeft op en van de tochten naar de meest beroemde gletsjer Perito Moreno. Het ligt aan laguna Argentina in het park Nacional Los Glaciares. In de middag een tocht geboekt naar de gletsjer natuurlijk, daarbij lekker genoten van het zomers weer ter plaatsen ( ongeveer 23 graden). Argentijnen staan wat slordiger bekend als de Chilenen kun je wel in verschillende zaken zien. Op dinsdagmorgen werden we opgehaald en reden via een adembenemend landschap naar de gletsjer toe. Onderweg verschillende vogels en dieren gezien en bij een boerderij nog een daar Nederlands meisje gesproken. We kregen al enkele malen een voorproefje van dit natuurwonder dit van verre af gezien. Ter plaatse hebben wij 4 uur langs de gletsjer afgelopen over prima loopbruggen. Deze gletsjer is ook het meest makkelijke bereikbaar. Je keek tegen muren op van 60 meter gevormd ijs met regelmatig kraken en vallen van stukken ijs in het water. Een natuurwonder van de bovenste plank. Nou begrijp ik ook dat als de gletsjers overal ter wereld gaan smelten de zeespiegel wel moet stijgen. Niet te schatten wat een ijsmassa daar samen geperst ligt. Het was een bijzondere ervaring in wederom een prachtige ervaring. De rijdende rechter hoeft hier geen oordeel te vellen over een 10 cm meer of minder grond. De ruimte in dit gebied is enorm en de bevolkingsdichtheid erg laag. Hierdoor zijn de mensen relaxter en rustiger.
Donderdag 29 vrijdag 30, zaterdag 31en zondag 1 februari El Chalten, Argentinië
Vroeg opgestaan i.v.m. op tijd halen van de bus om 7 uur voor een 3 uur durende rit naar het boven genoemde plaatsje. Dit staat bekend om zijn trek en wandelmogelijkheden met de meest bekende berg Fritz Roy. De rit verliep voorspoedig en om 11 uur waren we ter plaatse. Samen het plaatsje verkend en nadien aangelopen voor een wandeling naar de Chorillo del Salto ( waterval) de weersomstandigheden zijn zomers, strak blauwe lucht en 25 graden met sterke kans op verbranding. Een fijne tocht om mee te starten ongeveer 3 uurtjes gelopen. De omgeving en de waterval was prachtig wel hier veel dagjesmensen. Ja, hier is het zomervakantie! Het dorpje ligt machtig mooi gelegen in het glaciar NP en is geheel ingericht op buitenactiviteiten dus je kunt hier je hart ophalen. Wel opvallend is dat we hier bij de wisselkantoors 30 tot 50 procent meer Argentijnse pesos krijgen voor onze cash Euro's als dat we hier pinnen. Daarbij hebben wij en vele anderen de ervaring dat je € 7,50 moet betalen per transactie maar je kunt steeds maar een klein bedrag pinnen en daarvoor minder voor je euro's krijgt. We hebben al veel buitenlandse reizigers foeterend naar buiten horen komen na een bezoek aan de ATM.
Maar je maakt van alles mee, eerst Petra die al haar mooie foto's wist met een vingerbeweging. Dan een klink met toebehoren die je in je hand houd als je die dicht doet, met personeel andere schroeven uit een deur gedraaid om onze klink weer fatsoenlijk te bevestigen, ander schroeven waren niet voorradig Henk Hoeks onze vriend wordt hier danig gemist. Daarna in een restaurant waar een schilderij van de muur net langs je oren afvalt (zonder grote verwondingen). en je kent Jan hij ging het meteen als een van Gogh aanbieden (helaas niet verkocht maar wel balorigheid in de zaak)
Wel is het leuke van reizen dat je met alle soorten mensen in contact komt zo kwamen we in gesprek met een Australische stel dat met zeven andere stellen en hun oude Britse MG auto's vanuit Santiago helemaal naar het zuidelijkste puntje van Zuid Amerika reden daarna helemaal terug naar Canada. Een reis van 4 maanden en in leeftijd variërend tussen de 60 en 75 jaar.
Dus de avond weer goed gevuld.
Op vrijdag een route gelopen naar het meer ofwel Lago de Capri met een panoramische uitzicht over de Fitz Roy de bekendste bergrug hier. Het was wederom zonnig maar met meer bewolking en stevige wind. De route liep steeds omhoog over goed te belopen paden. Het landschap is totaal anders als bij ons. Naar ongeveer 21/2 uur daar aangekomen een mooi geheel gezien, alleen de echte piek van de Fitz Roy lag in de wolken. Maar niet te min genoten van de omgeving. Daarna onze wandeling vervolgd naar de Mirador de Fitz Roy waar het uitzicht weer totaal anders was zelfs nog mooier. Na dit alles weer op ons gemak terug gelopen en genoten van de flora en fauna. Temperatuur 23 graden dus goed te hebben. Het dorpje Chalten ligt aan het einde van een weg dus je kunt hier niet verder, alleen naar een meer waar je per boot naar Chili kunt varen. Dus altijd omkeren en de lange weg terug naar de volgende plaats. Het blijft ons verbazen dat de afstanden zo enorm zijn heeft zo z'n voor en nadelen.
Zaterdag opnieuw op pad want dit gebied staat bekend als een der wandel en trekking gebieden van Argentinië.
Toen we opstonden was het bewolkt en miezerde het wat, de Fitz Roy lag helemaal in de wolken maar in de loop van de ochtend trok het helemaal open, het bleef wel flink waaien vandaag. Naar 2 uitzichtpunten gewandeld de Mirador de los condores en naar Mirador las Aguas. Vanmorgen nog even paniek in het park er was brand uitgebroken in een pand in het dorp helaas de geur triggerd je onbewust weer en de geur komt je erg bekend voor. Vanmiddag een pad aan de overkant van de rivier gewandeld. deze stond niet als wandelroute aangegeven maar we kwamen op prachtige uitzichtpunten, zagen verschillende vogels, dat komt natuurlijk omdat dit pad niet zo belopen is. En de velden staan hier nog vol met wilde bloemen wat een mooie kleur geeft aan de omgeving. Tegen de hoge rotswanden waar we langs liepen waren ze bezig om deze te beklimmen oeff... dat lijkt me zwaar. Nog een tijdje staan kijken hoe deze jonge mensen de hoge rotswanden proberen te temmen. Nu is het 18.00 uur Jan loopt nog naar een condor uitzichtpunt, ik ben op zoek naar een touwtje geweest, en gevonden, om mijn petje vast te kunnen maken, waait constant af. ondanks dat de thermiek goed was hebben we geen condors kunnen spotten maar dat komt wel weer. Natuur laat zich niet plannen!
Op naar ons 3e land van onze reis. Het land van Maxima dus Argentinië. Met de bus om 8.30 uur vertrokken voor een 5 uur durende bustocht. De reis verloopt spoedig alleen de douaneformaliteiten is een langdurige kwestie. Formuliertjes in vullen etc. en stempelen maar. we kwamen in El calafate aan, een welvarend toeristische stadje wat leeft op en van de tochten naar de meest beroemde gletsjer Perito Moreno. Het ligt aan laguna Argentina in het park Nacional Los Glaciares. In de middag een tocht geboekt naar de gletsjer natuurlijk, daarbij lekker genoten van het zomers weer ter plaatsen ( ongeveer 23 graden). Argentijnen staan wat slordiger bekend als de Chilenen kun je wel in verschillende zaken zien. Op dinsdagmorgen werden we opgehaald en reden via een adembenemend landschap naar de gletsjer toe. Onderweg verschillende vogels en dieren gezien en bij een boerderij nog een daar Nederlands meisje gesproken. We kregen al enkele malen een voorproefje van dit natuurwonder dit van verre af gezien. Ter plaatse hebben wij 4 uur langs de gletsjer afgelopen over prima loopbruggen. Deze gletsjer is ook het meest makkelijke bereikbaar. Je keek tegen muren op van 60 meter gevormd ijs met regelmatig kraken en vallen van stukken ijs in het water. Een natuurwonder van de bovenste plank. Nou begrijp ik ook dat als de gletsjers overal ter wereld gaan smelten de zeespiegel wel moet stijgen. Niet te schatten wat een ijsmassa daar samen geperst ligt. Het was een bijzondere ervaring in wederom een prachtige ervaring. De rijdende rechter hoeft hier geen oordeel te vellen over een 10 cm meer of minder grond. De ruimte in dit gebied is enorm en de bevolkingsdichtheid erg laag. Hierdoor zijn de mensen relaxter en rustiger.
Donderdag 29 vrijdag 30, zaterdag 31en zondag 1 februari El Chalten, Argentinië
Vroeg opgestaan i.v.m. op tijd halen van de bus om 7 uur voor een 3 uur durende rit naar het boven genoemde plaatsje. Dit staat bekend om zijn trek en wandelmogelijkheden met de meest bekende berg Fritz Roy. De rit verliep voorspoedig en om 11 uur waren we ter plaatse. Samen het plaatsje verkend en nadien aangelopen voor een wandeling naar de Chorillo del Salto ( waterval) de weersomstandigheden zijn zomers, strak blauwe lucht en 25 graden met sterke kans op verbranding. Een fijne tocht om mee te starten ongeveer 3 uurtjes gelopen. De omgeving en de waterval was prachtig wel hier veel dagjesmensen. Ja, hier is het zomervakantie! Het dorpje ligt machtig mooi gelegen in het glaciar NP en is geheel ingericht op buitenactiviteiten dus je kunt hier je hart ophalen. Wel opvallend is dat we hier bij de wisselkantoors 30 tot 50 procent meer Argentijnse pesos krijgen voor onze cash Euro's als dat we hier pinnen. Daarbij hebben wij en vele anderen de ervaring dat je € 7,50 moet betalen per transactie maar je kunt steeds maar een klein bedrag pinnen en daarvoor minder voor je euro's krijgt. We hebben al veel buitenlandse reizigers foeterend naar buiten horen komen na een bezoek aan de ATM.
Maar je maakt van alles mee, eerst Petra die al haar mooie foto's wist met een vingerbeweging. Dan een klink met toebehoren die je in je hand houd als je die dicht doet, met personeel andere schroeven uit een deur gedraaid om onze klink weer fatsoenlijk te bevestigen, ander schroeven waren niet voorradig Henk Hoeks onze vriend wordt hier danig gemist. Daarna in een restaurant waar een schilderij van de muur net langs je oren afvalt (zonder grote verwondingen). en je kent Jan hij ging het meteen als een van Gogh aanbieden (helaas niet verkocht maar wel balorigheid in de zaak)
Wel is het leuke van reizen dat je met alle soorten mensen in contact komt zo kwamen we in gesprek met een Australische stel dat met zeven andere stellen en hun oude Britse MG auto's vanuit Santiago helemaal naar het zuidelijkste puntje van Zuid Amerika reden daarna helemaal terug naar Canada. Een reis van 4 maanden en in leeftijd variërend tussen de 60 en 75 jaar.
Dus de avond weer goed gevuld.
Op vrijdag een route gelopen naar het meer ofwel Lago de Capri met een panoramische uitzicht over de Fitz Roy de bekendste bergrug hier. Het was wederom zonnig maar met meer bewolking en stevige wind. De route liep steeds omhoog over goed te belopen paden. Het landschap is totaal anders als bij ons. Naar ongeveer 21/2 uur daar aangekomen een mooi geheel gezien, alleen de echte piek van de Fitz Roy lag in de wolken. Maar niet te min genoten van de omgeving. Daarna onze wandeling vervolgd naar de Mirador de Fitz Roy waar het uitzicht weer totaal anders was zelfs nog mooier. Na dit alles weer op ons gemak terug gelopen en genoten van de flora en fauna. Temperatuur 23 graden dus goed te hebben. Het dorpje Chalten ligt aan het einde van een weg dus je kunt hier niet verder, alleen naar een meer waar je per boot naar Chili kunt varen. Dus altijd omkeren en de lange weg terug naar de volgende plaats. Het blijft ons verbazen dat de afstanden zo enorm zijn heeft zo z'n voor en nadelen.
Zaterdag opnieuw op pad want dit gebied staat bekend als een der wandel en trekking gebieden van Argentinië.
Toen we opstonden was het bewolkt en miezerde het wat, de Fitz Roy lag helemaal in de wolken maar in de loop van de ochtend trok het helemaal open, het bleef wel flink waaien vandaag. Naar 2 uitzichtpunten gewandeld de Mirador de los condores en naar Mirador las Aguas. Vanmorgen nog even paniek in het park er was brand uitgebroken in een pand in het dorp helaas de geur triggerd je onbewust weer en de geur komt je erg bekend voor. Vanmiddag een pad aan de overkant van de rivier gewandeld. deze stond niet als wandelroute aangegeven maar we kwamen op prachtige uitzichtpunten, zagen verschillende vogels, dat komt natuurlijk omdat dit pad niet zo belopen is. En de velden staan hier nog vol met wilde bloemen wat een mooie kleur geeft aan de omgeving. Tegen de hoge rotswanden waar we langs liepen waren ze bezig om deze te beklimmen oeff... dat lijkt me zwaar. Nog een tijdje staan kijken hoe deze jonge mensen de hoge rotswanden proberen te temmen. Nu is het 18.00 uur Jan loopt nog naar een condor uitzichtpunt, ik ben op zoek naar een touwtje geweest, en gevonden, om mijn petje vast te kunnen maken, waait constant af. ondanks dat de thermiek goed was hebben we geen condors kunnen spotten maar dat komt wel weer. Natuur laat zich niet plannen!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
