autohuur puerte montt... santiago

Zondag 8 februari Puerto Montt - Eiland Chiloe

Nou vol verwachting opgestaan om 9 uur om te vertrekken met de huurauto voor onze 5 daagse tocht. Maar rond 9.30 uur nog geen auto, nou nog een Chileens half uurtje. De eigenaar van ons hostel vroeg of hij voor ons moest bellen. Dit werd gedaan, nee om 10 uur was afgesproken, aangezien wij 9 uur hadden op het formulier. Nou 10.30 - 10.45 uur de eigenaar nog maar eens bellen. Nee wij hadden geen auto besteld bij hun maar bij een ander bedrijf. Nou Wij beiden op stap naar het bewuste bedrijf, nee hun zouden de auto niet leveren maar een bevriend bedrijf, maar die waren hun afspraken niet nagekomen. Dat klopte wel maar we gingen in discussie als wij via hun een auto huurden, ook als het door een ander bedrijf is en zij geven aan dat alles goed is dat het hun verantwoordelijkheid is. Nou wij verwachten dus een andere huurauto. Na veel heen en weer bellen werden we in een auto gezet en naar een bedrijf gebracht. Hier werd een auto te voorschijn getoverd. Nou wij dus 4 uur later op pad maar ja zoals we tegen elkaar uitspraken we hebben drie maanden dus tijd genoeg. Met de pont overgezet naar het prachtige eiland Chiloe wat op Ierland lijkt. Met wel erg speciale kerkjes die op de UNESCO erfgoedlijst staan. Deze komen alleen op dit eiland voor.
Het was wisselend bewolkt en het rijden verliep voorspoedig. Onderweg op naar een casada ( waterval) dus wij beneden met de auto, we bezochten de hoge waterval en gingen terug naar de auto. Starten helemaal niks meer, diverse malen geprobeerd maar niks daar stonden we dan met de auto. Bezoekers van de waterval tegen gehouden deze waren bereid om te helpen ook hun hebben van alles geprobeerd. Uiteindelijk met verschillende mensen de auto maar aangeduwd en ja hoor rijden maar.
Een hostel gevonden in het vissersplaatsje Dalcahue, erg nette kamer en een gezellig centrum waar nog van alles te doen was. Maar de auto was inmiddels weer opgehouden met de zelfde problemen. Maar morgen komt er weer een dag.

Maandag 9 februari Eiland Chiloe

Nou wij dus in de morgen op pad, tegenover was een werkplaats dus daar naar toe de man kwam en bekeek het geval eens haalde zijn startkabels en starten maar. Hij gaf aan naar zijn werkplaats te rijden om de accu er uit te halen en op te laden om te kijken of daar het probleem lag. Petra vond het beter om het verhuurbedrijf op de hoogte te stellen om evt. extra gemaakte kosten te kunnen declareren. Dus wij naar bureau van Toerisme om te vragen of hun het verhuur bedrijf te bellen met onze vraag. Zij kregen als antwoord dat onze stelling niet juist was want aan de elektrische systeem kon het niet liggen, we moesten maar naar de politie gaan, die zouden ons helpen?! Dus wij weer naar de politie met dit antwoord. De politie belde het bedrijf wederom en we kregen de opdracht om even te wachten, ook hier werden we keurig en vriendelijk geholpen. Na half uurtje werden we in de arrestantenwagen geladen en naar de bewuste garage gebracht waar onze auto stond. De eigenaar werd gesommeerd de accu terug te plaatsen en ja, hij deed het weer. Enkele malen opnieuw gestart en inderdaad geen problemen meer.
Dus wij weer tevreden op pad de veerpont genomen naar nog een kleiner eilandje genaamd Quinchao om dit te bezoeken. Door de glooiende heuvels gereden, wat kerkjes bezocht reden we na de lunch een gravel, keiweg in die afdaalde naar het strand maar die steeds slechter werd. Uiteindelijk om kunnen draaien met wat horten en stoten dus weer omhoog dachten we!! Niks door alle keien etc. slipte de voorwielen steeds maar weg en kwamen we geen meter verder, dit enige malen geprobeerd maar we wisten dat dit niet onze redding zou zijn. Daar sta je dan in de middle of knowhere zonder directe hulp. Dus. rustig blijven en nadenken! De belangrijkste spullen uit de auto genomen en richting het strand gelopen een Kilometer naar beneden. We kwamen een oud manneke tegen die ons in zijn beste Spaans probeerde te helpen. We begrepen dat we naar het strand moesten lopen en dat er na dos (2) kilometros mensen waren om te helpen. Hij liep nog even mee om ons de weg te wijzen, op het strand zagen we bandensporen dus een teken van leven. Dus wij het strand op en zagen na enige tijd lopen bedrijvigheid in de verte. In dit gebied waren veel mosselvelden uitgezet en deze mosselen werden geoogst. Uiteindelijk kwamen we bij een werkplaats waar de vissers aan het werk waren. Ook een 4 wheel drive stond daar, dus we vroegen van wie die auto was en of deze ons zou willen helpen. Ja hoor, de eigenaar van het mosselbedrijf startte zijn auto en we pikte Petra onderweg mee en reden met de auto er naar toe. Ter plaatse probeerde we de auto naar boven te trekken maar daar zag de eigenaar van de auto geen heil in. Dit omdat hij zelf al veel moeite had om met zijn auto het juiste spoor te houden dus beslote om hem te volgen als we de auto tenminste gekeerd kregen. Dit lukte redelijk goed, aangezien we de weg belopen hadden wisten wat voor slechte stukken we nog zouden tegenkomen. Dus Petra in de achterbak van de pick-up om aanwijzingen te geven. Wonder boven wonder kwamen we op het strand terecht zonder schade aan de auto. het spoor op het strand was redelijk goed te berijden dus gelukkig weer gered. Na ons hostel geboekt te hebben zijn we nog naar de hoofdstad Castro gereden. Hier staat de houten kathedraal en paalwoningen in alle kleuren inderdaad een mooi gezicht. Alleen was de kathedraal van verre mooier dan van dichtbij. Nadien bijgekomen van de bijzondere dag.
Het was weer de moeite waard.

Dinsdag 10 februari Dalchaue -Correntoso
In de bewolking over het eiland richting de ferry gereden om 2 natuurparken te gaan bezoeken. Samen besloten we van de grote weg af te gaan en een landelijke route te rijden ook vaak met stukken gravelweg. Het landschap was glooiend en gericht op landbouw, vele boeren bedrijfjes gezien zo ook koeien , varkens, schapen etc. Onze lunch nuttigen we altijd op bijzonder of mooi gelegen plekjes. We kwamen langs een kerkje met boomgaarde en besloten daar onze broodjes te eten. Wat rijpe pruimen geplukt van de bomen, na vijf minuten kwam de vrouw van het huisje tegenover het kerkje om te vragen of we dit van binnen wilde zien. Ze was zo hartelijk dus dat konden we niet weigeren, ze vertelde voluit en we begrepen dat morgen een processie plaats vond waar het Mariabeeld door de straten gedragen werd. Nou in die tijd was de hond er met ons drinken van door. Nadien wilde ze perse hebben dat we daar mee aten, ook daar maar mee ingestemd. Ze liet vol trots haar boomgaard zien, de aardappels, het varken etc. Nadien de keuken in daar werd de tafel gedekt en kregen we nog een ingemaakte pot met vruchten mee. De zoon en zijn vriend waren ook aanwezig en aten ook mee, de zoon zong in het koor als solozanger en speelde orgel en gitaar. Zo als ik het begreep ging de zoon voor missionaris studeren, daar leek het mij wel een type voor. Haar man werkte in de stad bij een busonderneming op de administratie. Na gegeten te hebben namen we afscheid en vervolgden onze weg.
We reden door tot een veerpont om over te steken naar de natuurparken. Er stond een lange rij auto's te wachten. Na informatie bleek dat de veerboot langzaam aan acties deden en dat het wel uren kon duren voordat we over konden steken. Na overleg besloten terug te rijden en naar ander parken te rijden. Uiteindelijk vonden we een kamer bij lokale mensen in een simpel huis in het plaatsje Correntoso in het NP Alerce Andino tegen het Lago Chapo aan. Nette kamer, getimmerd met underlayment. Daar kregen we Feluza vis met groenten voorgeschoteld en ingemaakte kersen, een goede maaltijd. In de avond werd in het kleine huisje alles van kant gehaald om gepoetst te worden en niet zo zuinig de stoelen van het bankstel op de kant de matten eruit etc.de gasten werd ook verzocht de schoenen uit de doen bij de buitendeur. Verder gastvrij hoor!


Woensdag 11 februari Correntoso - Ensenada

Gisteren en deze ochtend miezelregen. Na het ontbijt afscheid genomen en een tocht gaan lopen door het Parque Nacional Alerce Andino. Dit park bestaat uit nevelwoud en is daardoor vochtig dat zag je aan de weelderige varens en paraplubladeren die de grote van een mensen hadden. De paden waren glibberig en vochtig, wel prachtig gezang van de vogels die onze wandeling begeleiden. Het park bezit vele hectaren van de Alerce boom eentje van gigantische afmeting. Het hout is hard van soort en goed te bewerken, wel zijn ze beschermd. Na enkele uren berg op en berg af wandelen, doorgereden naar het Lago LLanquihue waar een NP en twee vulkanen zijn. Het ligt weer in een groene omgeving. Morgen dit bezoeken hopelijk is het dan helder en zien we de vulkanen in volle glorie liggen, met witte sneeuwtop natuurlijk!

door petra:
5 dagen autohuur, een avontuur
het begon al met het huren, was geregeld op zo.morgen 9.00 uur. er kwam niemand opdagen, alles op alles gezet om alsnog een auto te krijgen. om 12.00 uur rijden we aan. planning: 2 dagen Chiloe, 2 dagen austral, 1 dag vulkanen.
na een 40 min de veerboot naar Chiloe. om 13.30 uur zien we een afslag naar een waterval. die genomen, onder bij de waterval nog geïnterviewd. toen weer terug, de auto doet niets!!!! we moeten zeker een km omhoog om weer op de harde weg te komen..... iemand aangehouden, ze gaan meteen helpen. na wat zekeringen in en uit halen hebben we weer wat stroom. dan wordt besloten de auto met zijn 6sen omhoog te duwen en dan weer omlaag, hij startte!. de mensen heel, heel hartelijk bedankt.
geen dank, was goed ze zouden ons nog even volgen of dat het goed ging.
uurtje later zijn we in een klein stadje. willen er even doorlopen, de auto slaat af, niet meer aan de praat te krijgen. het is zondag, einde van de middag. ik ga op stap voor een hostal, jan blijft bij de auto. boven een restaurant wat er niet uit zag was een hospidaria..... toch maar gaan vragen, ja er was plaats, gaan kijken, zag er keurig netjes uit!, ze waren net alle kamers aan het opknappen en de onze was klaar.
het stadje verkend, morgen is er weer een dag, op zondag kan je toch niets, ondertussen wel gekeken of er een garage was. zowat tegenover was een busgarage. maandag 9.00 uur naar toe gegaan. daar doen ze een oplaadklem aan de accu en hij doet het. de accu wordt eruit gehaald en over een uurtje moeten we terug komen. ik vond het toch verstandig om het verhuurbedrijf op de hoogte te brengen, dus wij naar het toeristenbureautje. daar spraken ze nauwelijks engels dus met google translate uitgelegd wat er aan de hand was , zij bellen het verhuurbedrijf. die sturen ons maar de politie. wij naar de politie, weer zo goed als mogelijk uitgelegd. zij bellen het verhuurbedrijf ( onze gsm werkt niet in zuid amerika..... waarom niet geen idee) en gaan met ons naar de garage. daar is de accu inmiddels opgeladen, wordt teruggeplaatst en rijden maar. maar iedere keer als de auto gestart wordt heb je toch weer schrik, doet ie het?
met de veerboot naar een eilandje gegaan. voor de lunch rijden we een weggetje in en als we weg willen rijden we ons kompleet vast. jan probeert vanalles maar we komen alleen maar vaster zitten. we gaat hulp zoeken. beneden is de zee, misschien zijn er wel mensen op het strand. na 15 min lopen komen we bij een huisje en de oude man is thuis. met handen en voeten uitgelegd wat er aan de hand is. de man zegt naar boven gaat net lukken, je moet naar beneden en dan over het strand, na 2 km is er weer een weg naar boven. we gaat naar het strand, lopen de 2 km en zien mensen bezig aan de mosselbanken werken. een heeft een pick-up en springt meteen in de auto om te helpen. pffff gelukkig! ook hij krijgt de auto niet naar boven dus toch naar beneden.
ik achter in de. pick-up bak, jan aanwijzingen geven, hij is uiteindelijk zelf op het strand aangekomen, chapeau! de man heel hartelijk bedankt, hij wil er echt niets voor hebben.
in hospidaria van gisteren overnacht.
morgen de austral rijden.
na 6 uur rijden, we waren bijna bij onze eindbestemming, staan we bij de veerboot, zijn ze daar met een langzaamaan actie bezig. er staat me toch een rij auto's. een veerboot afgewacht, dat gaat nog een halve dag duren voordat we over zijn, we draaien om. rijden het dichtstbijzijnde natuurpark in in de hoop dat je daar kan overdachten. na meer dan 40 km zandweg staat daar een klein huisje met hospidaria erop!, ik had er op gerekend dat we de hele weg terug moesten en dat het donker zou zijn voordat we iets gevonden zouden hebben. we slapen bij mensen in huis, er wordt voor ons gekookt. het huis lijkt een beetje het vakantiehuisje in Neerpelt alleen iets groter. prima gegeten en geslapen. sinds we de auto hebben miezert het.
volgende dag begonnen met een wandeling in het park en toen naar Ensenada gereden, daar een cabana gevonden. een soort thuishuisje met een piepklein keukentje en douche. we hebben voor het eerst weer zelf gekookt....
morgen nog een dag de auto , het wordt een prachtige zonnige dag, en dan de nachtbus naar Santiago
jan heeft het misschien ook allemaal al geschreven maar ik moest het even van mij afschrijven. groet Petra

Donderdag 12 februari Puerto Montt - Santiago ( per nachtbus)

Eindelijk na 4 dagen weer zon in de ochtend we gingen hem bijna missen. Deze dag zou vulkaan dag worden als het weer tenminste meewerkte en dat deed het!
Met het aanrijden zagen we de vulkaan Osorno van 2652 meter hoog een klassieke vulkaan driehoekig met spitse punt en hierom heen sneeuw. We reden langs verschillende miradors om hem te kunnen aanschouwen, ook liepen we enkele wandelingen langs stroomversnellingen, tropische woud waar wederom een vos zich even liet zien. Wat we reden was een groene route langs een meer waar de ene zijde gebruikt werd als landbouw met name veeteelt. In de glooiende, groene velden waren nog vele boomgaarde die vruchten droegen. Nadien nog weg direct langs het meer gevolgd waar grote boerderijen stonden, deze bestond uit gravel wat redelijk normaal is in Chili en Argentinië. Alles te asfalteren lukt hier niet, te kostbaar. Om 18.30 uur de auto ingeleverd en wat boodschappen gedaan. Om 19.30 uur naar de busterminal om per nachtbus naar Santiago te reizen. Wederom genoten vandaag.

vrijdag 13 februari Puerto Montt - Santiago de Chili

Gisterenavond om 21.00 uur op een druk en nieuw busstation ( de bus is nog het meest belangrijke vervoermiddel) Ingestapt voor de reis van 1400 km naar de hoofdstad Santiago de Chili een immense stad met 5,8 miljoen inwoners. Ligt geheel ingeklemd in het Andesgebergte. Van de natuur naar een stadse metropool. De reis verliep redelijk goed, de slaapbussen zijn prima ingericht voor een lange zit en men kan geheel plat liggen om te slapen. De ruimte is veel meer als in een vliegtuig. Door de purser aan boord werden er dekens en kussens verstrekt en de gordijnen van de bus werden door hem gesloten. Ook werden er twee lunchpakketten aangeboden. Om 9.30 uur kwamen we aan. Met de metro naar de universiteit gegaan en Petra is voor een slaapplaats gaan zoeken. Binnen drie kwartier was ze terug met een mooie kamer in een rustige buurt. Het vinden van een kamer valt erg mee, er is altijd altijd wel ergens ruimte. Het grote verschil was niet alleen van de natuur naar de stad maar ook de temperatuur van 15 graden gisteren naar 35 graden in Santiago. Samen een route door de stad gelopen en een uitzichtpunt beklommen, hier zie je pas hoe immens grote stad Santiago is. Overal om je heen grote wolkenkrabbers en de daarbij behoren smog. In de verte zag je de Andes wel liggen. Dus even acclimatiseren vandaag. Weer is wat anders dan de natuur.